بتن هوازایی شده( AEP) :
پیدایش وگسترش بتن هوازایی شده درسال‌های میانی دهه‌ی 1930 یکی ازپیشرفت‌های اساسی تکنولوژی بتن بشمارمی‌آید که یکی از پیشرفتهای مهم در امر بتن ریزی ایجاد هوا دربتن بمنظور افزایش کارایی واصلاح مقاومت آن درمقابل سیکلهای پی درپی یخبندان و ذوب یخ می باشد این ماده افزودنی فاقد کلراید بوده که بر پایه رزین وینسول خنثی شده تولید میشود این محصول بر روی سطوح مشترک میان آب ، سیمان ومصالح سنگی عمل کرده و باعث تولید حبابهای ریز میکروسکوپی هوا میشود که بطور یکنواخت در تمام بتن پخش میشود.دراثراختلاط وهم‌زدن بتن، مانندهرماده خمیری دیگر، حبابهای ریز و درشت هوا به طور اتفاقی و ناخواسته در بتن حبس می‌شوند. حبابهای هوای حبس‌شده دارای شکل نامنظم هستند و اندازه آنها بزرگتر از 1000 میکرون (یک میلیمتر) است. این حباب‌ها ناپایدارندوبخش عمده‌ای ازحباب‌های درشتی که به این ترتیب ایجاد می‌شوند به سرعت از بین می‌روند. هوای حبس شده به نام "هوای محبوس" شناخته میشود. منظور از "هوازایی" آن بخش از حبابهای ریز هوا است که به طور عمدی در بتن ایجاد می‌شوند و با هوای محبوس تفاوت آشکار دارد. قطر حباب‌هایی که به طور عمدی در بتن ایجاد می‌شوند (هوازایی) از اندازه حبابهای محبوس کوچکتروعمدتا بین 10 تا 100 میکرون است. برای هوازایی دربتن ازیک افزودنی هوازا که درحین اختلاط به بتن افزوده میشود استفاده میگردد. برای هوازایی می‌توان ازسیمان هوازا نیز استفاده کردولی درحال حاضردرایران سیمان هوازا تولید نمی‌شود.افزودنی‌های هوازا درحقیقت با تشکیل وتثبیت حبابهای هوایی که در حین اختلاط وارد بتن می‌شوند، مقدار هوای بتن راافزایش می‌دهند وبرخلاف افزودنی‌های گازساز یا کف‌زا هیچگونه گاز یا کفی در اثرواکنش شیمیایی در بتن ایجاد نمی‌کنند.
تاثیر هوازاها بر ویژگی‌های بتن تازه:
1 – بازده حجمی:از آنجا که هوازایی موجب افزایش حجم بتن تازه میشود، در هنگام طرح اختلاط باید این افزایش حجم درمحاسبات مربوط به بازده حجمی وتعیین نسبت اجزای تشکیل‌دهنده بتن در نظر گرفته شود.
2 – کارآیی:حبابهای هوامانند ساچمه‌های ریزی عمل می‌کنند که حرکت سنگدانه‌ها بر روی یکدیگررا، بویژه دربتن‌های کم‌سیمان، آسانترمیکنند وروانی (اسلامپ) بتن را افزایش می‌دهند.بعبارت دیگر،دربتن‌های با روانی یکسان، بتن هوازایی شده به مقدارآب کمتری نیازدارد.ازآنجا که هوازایی، حجم خمیررادرمخلوط بتن افزایش می‌دهد، حالت خمیری بتن‌های کم‌سیمان را بهبود می‌بخشد وکارکردن با آنها را آسان‌تر می‌کند. این موضوع بویژه دربتن‌های کم‌سیمان که بزرگترین اندازه سنگدانه آنها بیش از38میلیمتر است بسیارچشمگیرتراست.دربتن‌های پرسیمان، هوازایی ممکن است حالت خمیری بتن را به اندازه‌ای افزایش دهد که تاثیرمنفی برکارپذیری مخلوط داشته باشد.هوازایی در مخلوط‌های بتن با ریزدانه ناکافی میتواند چسبندگی داخلی بین سنگدانه‌ها را تا حدودی افزایش دهدوحالت خمیری وکارآیی بتن را بهبود بخشد. به همین دلیل استفاده از افزودنی‌های هوازا دراندودهای سیمانی، چسبندگی و قوام این اندودها را بهبود می‌بخشد.
3 - آب انداختن:در بتن‌های با ریزدانه ناکافی، حبابهای هوا با توجه به گستردگی اندازه‌شان مانند ریزدانه‌ها عمل می‌کنند و با پرکردن فضای خالی بین دانه‌های بزرگتر، آب‌انداختن بتن را کاهش می‌دهند.
4 – جداشدگی:هوازایی به دلیل افزایش حجم بخش خمیرمخلوط وبهبود چسبندگی داخلی، جداشدگی را کاهش می‌دهد. این موضوع به ویژه دربتن‌های کم‌سیمان یا باریزدانه ناکافی نمایان‌تراست.
5 - پرداخت پذیری:هوازایی در بتن‌های کم‌سیمان یا با ریزدانه ناکافی میتواند پرداخت‌پذیری مخلوط را بهبود بخشد ولی در بتن‌های پرسیمان یا پرماسه به دلیل افزایش بیش ازاندازه چسبندگی مخلوط ممکن است عملیات پرداخت سطح بتن را با مشکل روبرو کند.
6 – تراکم‌پذیری:حبابهای هوا به دلیل عملکرد ساچمه‌ای، حرکت و لغزش ذرات بر روی یکدیگر را درداخل مخلوط بتن آسانترمیکنند و خواص ریولوژیک بتن تازه و رفتار آن را در هنگام ارتعاش و متراکم‌شدن بهبود می‌بخشند.برای متراکم‌کردن بتن‌های هوازایی شده در مقایسه با بتن شاهد به انرژی کمتری نیاز است. این اثر در بتن‌های با روانی (اسلامپ) کم و به ویژه در بتن‌های بدون اسلامپ نمایان‌تر است.
تاثیر بر ویژگی‌های بتن سخت شده:
1 – مقاومت:هوازایی باعث افزایش تخلخل خمیرسیمان می‌شودوکاهش مقاومت بتن رابه دنبال دارد. در حالت کلی هر یک درصدافزایش هوای بتن میتواند مقاومت آن را 3 تا 5 درصد کاهش دهد.برای روانی یکسان، هنگامی‌که در بتن‌های کم‌سیمان ازسنگدانه‌های بزرگ استفاده میشود، هوازایی الزاما منجربه کاهش مقاومت بتن نمی‌شود. هوازایی در بیشترموارد، آب اختلاط موردنیازودرنتیجه نسبت آب به سیمان راکاهش می‌دهدومی‌تواند اثر کاهش مقاومت ناشی از هوازایی در بتن را جبران کند.
2 – جرم حجمی:هوازایی به دلیل افزایش تخلخل بتن، جرم حجمی‌بتن تازه و سخت‌شده را کاهش می‌دهد. این کاهش جرم حجمی بتن به اندازه‌ای نیست که بتن حاصله به عنوان بتن سبک به شمار آید.
3 –پایایی در برابر چرخه‌های یخ‌زدن و آب‌شدن:ایجاد حبابهای هوا در بتن، بیشترین تاثیر را در بهبود پایایی آن در برابر چرخه‌های یخ‌زدن و آب‌شدن دارد. چنانچه خمیر سیمان دارای حبابهای هوا باشد و میانگین فاصله بین حبابهای هوا خیلی بزرگ نباشد، این حباب‌ها مانند محفظه‌هایی برای جادادن آب یخ نزده عمل می‌کنند و از فشار ایجاد شده در حفره‌‌ها و لوله‌های مویین می‌کاهند. عقیده عمومی بر آن است که خمیر سیمانی که مقاومت کافی داشته باشد میتواند به کمک هوازایی کاملاً در مقابل آسیب ناشی از یخ زدگی مصونیت یابد. با این حال باید در نظر داشت که هوازایی به تنهایی نمی‌‌تواند مانع آسیب دیدگی بتن دراثر یخ زدگی شود زیرا باید پدیده یخزدگی در سنگدانه را نیزدرنظرداشت.تاثیرگذاری هوازایی بربهبود پایایی در برابر چرخه‌های یخ‌زدن و آب‌شدن، علاوه بر مقدارهوای بتن، به فاصله واندازه‌ی حبابهای هواوبه طور کلی به ساختار حبابهای هوا بستگی دارد.
4- بهبود پایایی در برابر واکنش‌های انبساط زا:همانگونه که حبابهای هوا مانند محفظه‌هایی برای کاهش فشار ناشی از یخ‌زدن عمل می‌کنند، به روشی مشابه می‌توانند برای جای‌دادن محصولات حاصل از انبساط در حمله سولفاتی یا واکنش قلیایی سیلیسی عمل کنند و از پدید آمدن تنش‌های مخرب ناشی از انبساط این محصولات جلوگیری کنند.کارآمد بودن هوازایی در برابر اینگونه واکنش‌های انبساطی مخرب نیازمند تحقیق و بررسی بیشتری است.
5- نفوذپذیری:نفوذپذیری بتن در برابر مایعات، با افزایش مقدار هوای بتن (ناشی از هوازایی) کاهش می‌یابد. به طورکلی نفوذپذیری بتن هوازایی شده کمتر از بتن هوازایی نشده است.
6- مقاومت در برابر یخ‌زداها:هوازایی، مقاومت بتن در برابر پوسته‌شدگی ناشی از کاربرد نمک‌های یخ‌زدا را افزایش می‌دهد.برای تولید بتن مقاوم در برابر پوسته‌شدن لازم است حبابهای هوا به طور یکنواخت پخش شوند. عدم یکنواختی میتواند ناشی از پراکندگی نامناسب حبابهای هوا در حین اختلاط باشد.
خصوصیات ویژه بتن هوازایی شده:
منظور از هوازایی در بتن ، وارد کردن مقدار کنترل شده ای هوا بصورت حبابهای میکروسکوپی است که بنحوی یکنواخت در بتن پراکنده شده ، و به یخ حاصل از انجماد آب در مجاری موئین امکان انبساط داده ، از فشار هیدرولیکی حاصله و در نتیجه تخریب درون بتن جلوگیری نماید .حبابهای هوا که با استفاده از هوازا در بتن تشکیل میشودمعمولاً کروی شکل هستند و قطر آنها یبن 10 تا 1000 میکرون است.
از خواص ویژه بتن :
1.افزایش کارایی وچسبندگی بتن
2.افزایش دوام بتن در برابر سیکل های یخبندان و ذوب
3.کاهش اثرات آب انداختگی و جدایی سنگدانه ها
مشخصات فیزیکی بتن هوازایی شده:
حالت فیزیکی مایع
رنگ قهوه ای روشن
وزن مخصوص gr/cm3 03/1 – 02/1
در دمای cº 20
یون کلر ندارد
PH 10 - 9
خصوصیات فنی:
بتن سبک هوادار را می توان در دو سطح دانسیته ای تولید کرد :
الف - وزن مخصوص (400 الی 900 کیلو گرم بر متر مکعب) برای ساخت بلوکهای ساختمانی غیرباربر و همچنین بلوکهای تزئینی و پانلها.
ب - وزن مخصوص (1000 الی 1800 کیلو گرم بر متر مکعب) برای قطعات باربر و مسلح.
بتن سبک هواداردرهردوسطح دارای خصوصیات مشترکی میباشند:
1-عایق رطوبت
2-عایق گرما وسرما
3- عایق صوت
4-مقاومت بیشتر در مقابل حریق
5-نسبت مقاومت فشاری مناسب به وزن
6-کاهش بار مرده در ساختمان
7- مقاوم در مقابل نفوذ آب
8-خاصیت خوب جذب و دفع آب
9- انقباض مطلوب در حین خشک شدن
10- مقاوم در برابر یخ زدگی بتن
میزان مصرف بتن هوازایی شده:
میزان مصرف بهینه هوازا باید از طریق مخلوط های آزمایشی و بر اساس طرح اختلاط مشخص بدست آید ولی بطور معمول با میزان 1/0 الی 05/0 درصد وزن سیمان مصرفی حدود 3% هوازایی حاصل می گردد ( برای بتن با عیار سیمان 350 – 300 کیلوگرم بر متر مکعب ) مصرف بیش از حد تا 2 برابرمیزان توصیه شده میتواند باعث افزایش جزئی زمان گیرش بتن و کاهش مقاومت فشاری آن شود.
افزودنی‌های هوازا به دلایل زیر در بتن به کار می‌روند:
1. بهبود پایایی بتن سخت‌شده به ویژه در برابر چرخه‌های یخ‌زدن و آب‌شدن
2. بهبود ویژگی‌های بتن تازه به ویژه کارآیی (کارپذیری) و قوام
3. بتن ریزی در هوای گرم
4. بتن های حاوی خاکستر بادی و مواد ریز دانه
5. بتن های با روانی کم و یا زمان اختلاط طولانی
تاثیر عوامل محیطی و اجرایی:
چگونگی اختلاط، دما، انتقال و جابجاکردن، ارتعاش و لرزاندن، روانی (اسلامپ)، و پرداخت بتن از جمله عوامل مهم و تاثیرگذار بر عملکرد افزودنی‌های هوازا هستند.
1- اختلاط :
نحوه اختلاط یکی از مهم‌ترین عوامل موثر بر تولید حبابهای هوا در بتن است. مقدار حبابهای هوا بر حسب نوع و شرایط مخلوط‌کن، حجم بتنی که مخلوط میشود، و میزان و مدت اختلاط تغییر می‌کند. چنانچه تیغه‌های دستگاه مخلوط‌کن فرسوده شوند یا بتن سخت‌شده در داخل دیگ مخلوط‌کن یا روی تیغه‌های آن انباشته شود مقدار حبابهای هوا در یک مخلوط مشخص به نحو چشمگیری کاهش می‌یابد. به علت وجود اختلاف در زمان و نحوه اختلاط، ممکن است مقادیر حبابهای هوای بتن‌های ساخته شده در مخلوط‌کن‌های ثابت در مقایسه با بتن‌های ساخته شده درمخلوط‌کن‌های متحرک به تفاوت داشته باشند.وقتی حجم پیمانه بتن به نحو چشمگیری با ظرفیت اسمی مخلوط‌کن تفاوت داشته باشد، ممکن است مقدارهواافزایش یا کاهش یابد.درمخلوط‌کن‌های بزرگ چنانچه حجم پیمانه بتن خیلی کوچک باشد حباب هوای ناچیزی در بتن ایجاد میشود ولی با افزایش حجم پیمانه تا ظرفیت اسمی‌مخلوط‌کن،مقدارهوای ایجاد شده افزایش می‌یابد.باافزایش سرعت اختلاط تا حدود 20 دوردرهردقیقه، مقدارهوای بیشتری ایجاد میشود وبا افزایش سرعت اختلاط به بیش از 20 دوردردقیقه مقدارهوای ایجادشده کاهش می‌یابد.زمان و سرعت اختلاط، در مخلوط‌های گوناگون تاثیر متفاوتی بر مقدار هوا می‌گذارد.
2- دمای بتن:
دمای بتن برمقدارهوای آن تاثیرمی‌گذارد.باافزایش دمای بتن بخصوص وقتی اسلامپ نیز افزایش یابد،حبابهای هوای کمتری ایجاد میشود.این اثر، به خصوص در هنگام بتن‌ریزی درهوای گرم مهم است. کاهش مقدارهوا را در صورت نیاز می‌توان با افزایش مقدار ماده افزودنی هوازا جبران کرد. در بتن ریزی در هوای سرد ماده افزودنی هوازا ممکن است مقداری از تاثیر خود را از دست بدهد زیرا در حین ساخت بتن از آب گرم استفاده میشود. برای جبران این افت، مواد افزودنی باید پس از رسیدن مصالح به دمای تعادل به مخلوط اضافه شوند. اگر چه افزایش دمای بتن در حین اختلاط عموماً حجم هوا را کاهش می‌دهد ولی ضریب فاصله و سطح ویژه حبابهای هوا تحت تاثیر زیادی قرار نمی‌گیرند.
3- انتقال و جابه جا کردن:
به طور کلی مقداری ازهوای بتن، تقریباً 1 تا 2 درصد، درحین انتقال بتن ازمخلوط‌کن به محل بتن‌ریزی هدرمی‌رود.مقدارهوای بتن درحین انتقال تحت تاثیرپاره‌ای عوامل مانند زمان حمل، میزان همزدن ارتعاش درحین انتقال، دما، اسلامپ، آبی که اضافه میشود، و نیز اجزای تشکیل دهنده بتن قرار دارد. مقدارهوای بتن درمحل بتن ریزی و در حین بتن ریزی ازطریق تخلیه با شوت، جرثقیل و جام (باکت)، فرغون، گاری موتوری و بیل تقریباً ثابت باقی می‌ماند. جابه‌جا کردن بتن با پمپ و تسمه نقاله طویل میتواند به کاهش مقدارهوای بتن منجر شود. پمپ کردن بتن باعث کاهش مقدارهوا تاحدود5/2 درصد میشود.افت مقدارهوا دربتن روان درحین اختلاط و جابجایی حدود 5/1 درصد است.
4- ارتعاش و لرزاندن بتن:
ارتعاش و لرزاندن بتن موجب کاهش چشمگیری در مقدار هوا خواهد شد و باید از ارتعاش طولانی مدت بتن هوازایی‌شده پرهیز کرد. هر چه اسلامپ زیادتر، مقدار هوای اولیه بیشتر، و مدت زمان ارتعاش طولانی‌تر باشد، درصد کاهش مقدار هوا حین ارتعاش زیادتر میشود. چنانچه لرزاندن به درستی انجام گیرد، مقدار کمی از حبابهای هوایی که عمداً ایجاد شده‌اند، از دست خواهند رفت. هوایی که حین جا به جایی بتن و ارتعاش از بین می‌رود، اکثراً حبابهای بزرگی را شامل میشود که از نظر مقاومت و دوام معمولاً نامطلوب‌اند.ارتعاشگرهای درونی بیشتر از ارتعاشگرهای بیرونی مقدار هوا را کاهش می‌دهند. مقدار از دست دادن هوا ناشی از ارتعاش با کاهش حجم بتن یا با افزایش بسامد ارتعاش، افزایش می‌یابد. بسامدهای ارتعاش پایین‌تر (حدود 8000 دور در دقیقه) نسبت به بسامدهای بالاتر (حدود 14000 دور در دقیقه)، بر ضرایب فاصله و مقدار هوای بتن تاثیر کمتری دارند. بسامدهای بالا، پس از 20 ثانیه ارتعاش، می‌توانند به نحو چشمگیری ضرایب فاصله را افزایش و مقادیر هوا را کاهش دهند.
5- اسلامپ:
به ازای مقدار ثابت از ماده افزودنی هوازا، مقدار هوای بتن با افزایش اسلامپ تا حدود 175 میلیمتر، افزایش می‌یابد و با افزایش بیشتر اسلامپ، مقدار هوا کاهش می‌یابد. افزایش روانی، امکان حرکت و لغزش دانه‌ها بر روی یکدیگر و به طور کلی عمل همزدن و اختلاط را آسان‌تر و امکان تشکیل حبابهای هوا را بیشتر می‌کند. در بتن‌های با روانی‌های زیاد، احتمال پرشدن فضای خالی بین دانه‌ها بزرگتر با دانه‌های ریزتر بیشتر میشود و این موضوع میتواند به رانده شدن و از بین رفتن حبابهای هوا منجر شود (بیانجامد).افزودن هر 5 لیتر آب در یک متر مکعب بتن میتواند اسلامپ را تقریباً به اندازه 25 میلیمتر افزایش دهد. هر 25 میلیمتر افزایش اسلامپ در بتن‌های با اسلامپ پایین تا متوسط و با مقدار ماده افزودنی هوازا ثابت، مقدار هوای بتن را تقریباً نیم تا یک درصد افزایش می‌دهد.این مقادیر تقریبی تا حدود زیادی به دمای بتن، اسلامپ، نوع و مقدار سیمان و ماده افزودنی مصرفی بستگی دارد.
6- پرداخت:
شمشه‌کشی، ماله‌کشی، و عملیات متعارف پرداخت کردن که به درستی انجام شوند روی مقدار هوا اثر نمی‌گذارند. با این وجود، عملیات پرداخت پیش از موقع ممکن است مقدار هوای ایجاد شده در سطح بتن را کاهش دهد و سطح بتن را مستعد پوسته شدن کند. پرداخت بیش از اندازه نیز میتواند باعث کاهش هوای ایجاد شده در سطح بتن شود.
ارزیابی و انتخاب ماده هوازا:
برای ارزیابی و انتخاب افزودنی هوازا، لازم است موارد زیر نیز در نظر گرفته شود:چنانچه طرح بتن دارای کارآیی و قابلیت پرداخت مناسب باشد و ماده افزودنی هوازا به آن افزوده شود، مقدار هوای بتن افزایش می‌یابد و باعث تغییر در حجم کل بتن میشود. از سوی دیگر، استفاده از افزودنی هوازا موجب بهبود روانی و چسبندگی داخلی بتن نیز میشود. در اینگونه موارد برای جبران افزایش حجم مخلوط به دلیل هوازایی، می‌توان به اندازه مقدار هوای افزایش یافته از حجم آب یا سنگدانه ریز یا هر دو کاست.مقدار مصرف افزودنی هوازا برای دستیابی به یک مقدار مشخص هوا در بتن باید بر اساس ساخت مخلوط‌های آزمایشی با مصالح مصرفی تعیین شود. مقادیر مصرف واقعی در مواردی ممکن است با محدوده مصرف پیشنهادی تولیدکننده تفاوت قابل ملاحظه‌ای داشته باشد.برای اصلاح تاثیر مقدار هوا بر اسلامپ در مخلوط آزمایشی بتن هوازایی شده، به ازای هر یک درصد افزایش یا کاهش مقدار هوای مخلوط آزمایشی می‌توان مقدار آب اختلاط را به اندازه 5/2 کیلوگرم در متر مکعب بتن کاهش یا افزایش داد.مقدار هوای اندازه‌گیری شده در بتن هوازایی شده، مجموع هوای محبوس و هوای ایجاد شده (هوازایی) است. از آنجا که فقط حبابهای عمدی ایجاد شده در مقاومت در برابر یخ‌زدن و آب‌شدن نقش دارند، برای اطمینان ازمقاومت بتن هوازادربرابرچرخه‌های یخ‌زدن وآب‌شدن نمی‌توان تنها به مقدار هوای اندازه‌گیری شده بسنده کرد. برای اطلاعات بیشتر به بند 3-6 مراجعه شود.
مصارف بتن هوازایی شده:
هر چند دلیل اصلی کاربرد افزودنی هوازا بهبود پایایی در برابر چرخه‌های یخ‌زدن و آب‌شدن است ولی این افزودنی سایر ویژگی‌های بتن را نیز به اندازه‌ای بهبود می‌بخشد که کاربرد آن در مناطق معتدل و گرم (بدون خطر یخبندان) را با رشد روزافزون روبرو کرده است. وزمانی از این ماده استفاده میگردد که بخواهیم مقدار کنترل شده ای هوا در بتن ایجاد نمائیم که صرف نظر از نوع بتن ، افزودن هوازا در بتن سبب افزایش دوام و مقاومت آن در برابر تخریب ناشی از یخزدگی وذوب میشود همچنین از این ماده برای افزایش چسبندگی و کارایی در مخلوط های بتنی که دارای دانه بندی نامناسب میباشد و بطور کلی در شرایطی که آب انداختگی یا جدایی سنگدانه ها وجود دارد استفاده می شود ازمصارف دیگر، بتن ریزی در سردخانه ها ، روسازی بتن باند فرودگاه ها و بزرگراه ها ،بتن ریزی در سازه های آبی ، ستون های بارگیری ، سدها ، پل ها و مخازن آب است.
نحوه مصرف و نکات ضروری بتن هوازایی شده:
مواد هوازا را دردمای 5 الی 30 درجه سانتیگراد حداکثر 12 ماه پس از تاریخ تولید در ظروف در بسته می توان نگهداری کرد.مقدار مصرف هوازا و درجه هوازایی به چند عامل بستگی دارد :
1•میزان ماسه مصرفی : با افزایش میزان ماسه مصرفی در بتن مقدار هوازایی نیز افزایش می یابد .
2•درجه نرمی سیمان و میزان سیمان مصرفی : با افزایش نرمی سیمان ، مقدار هوازایی کاهش می یابد همچنین با افزایش میزان سیمان مصرفی ، مقدار هوازایی کاهش می یابد.
3•ناخالصیهای آن : کربن می تواند میزان اثر گذاری این حصول را کاهش دهد.
4•دمای بتن : افزیش دمای بتن باعث کاهش میزان هوازایی می شود.
5•اختلاط و پمپاژ بتن : تغییر در نوع میکسر و زمان حمل بتن بر درجه هوازایی موثر خواهدبود.
6•تراکم بتن : بکار بردن بیش از حد روش های معمول تراکم بتن و ویبره کردن طولانی بتن باعث کاهش هوا در بتن می گردد.
کنترل کیفیت:
یکنواختی و ثابت بودن یک افزودنی در مراحل مختلف پروژه و ارسال‌های متعدد به کارگاه بایستی کنترل شود و برابری آن با آزمایش‌های اولیه به اثبات برسد. آزمون‌های لازم برای شناسایی و تایید افزودنی‌ها شامل: تعیین درصد مواد جامد، غلظت ظاهری، طیف سنجی برای مواد آلی، مقدار کلراید، درجه قلیایی ( pH )، و برخی موارد دیگر میباشند.معمولا با کنترل رنگ، بو، شکل ظاهری و اندازه‌گیری غلظت و مقدار pH می‌توان یکنواختی محموله‌های مختلف افزودنی‌های وارده به کارگاه را تایید یا رد کرد.
دامنه کاربرد:
1-باند فرودگاه ها
2-راه های بتنی
3-عرشه پل ها
4-کلیه سطوح وسیع بتنی که در معرض یخبندان قرار دارند
مزایا:
1- کاهش از پوسته شدن، پیوسته شدن سطح بتن به علت تولید حبابهای ریز هوا دربتن و افزایش مقاومت بتن در برابر تخریب ناشی از یخبندان ونمک های یخ زدا.
2- کاهش آب انداختگی و جداشدگی سنگدانه ها به علت افزایش چسبندگی و قوام بتن.
افزایش کارآیی بتن مخصوصاً در بتن هایی که فقر ریزدانه دارند.
3- پایداری بسیارزیاد هوای ریزایجاد شده باعث شده تا درطیف وسیعی ازبتن هاقابل مصرف می شود.
